Rada Osiedla Nad Nerem

Mieczysław Starostecki - ostatni właściciel majątku Charzew

Młyn Charzew, należał kiedyś do dóbr pabianickich. Powstał prawdopodobnie na przełomie XV i XVI w., a nazywany był także Charzewskim lub Charzewnym od gruntu, na którym stał (Chorzewo). Wzmianki o tutejszym młynie pojawiają się jednak dopiero w lustracji dóbr z 1677 r. Oprócz kamieni mielących zboże, koło wodne napędzało w Charzewie także folusz sukienniczy, który funkcjonował tu prawdopodobnie w XVII lub na początku XVIII wieku. W drugiej połowie XVI w. przy młynie czynny był tartak. Wskazuje to na znaczną zasobność Neru w wodę napędzającego wówczas jednocześnie dwa, a może nawet trzy koła. W 1807 r. dożywotnią dzierżawę Charzewa uzyskał Jakub Mybs. Osada młyńska liczyła wtedy 51,5 morgi.

Według Tabeli Miast, Wsi, Osad Królestwa Polskiego, Biura Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji z 1827 roku Charzew znajdował się w województwie kaliskim, obwodzie sieradzkim, powiecie szadkowskim, parafii pabianickiej. Był własnoścą rządową z jednym domem zamieszkałym przez osiem osób, który był odległy o 6 km od najbliższego miasta obwodowego (w tym samym czasie Chocianowice liczyły 33 domy, które zamieszkiwały 234 osoby, Łaskowice liczyły 31 domów zamieszkałych przez 298 osób, a Łódź posiadała 97 domów zamieszkałych przez 939 mieszkańców).

W 1846 roku, w Radomsku, Karol Starostecki czeladnik ślusarski (syn Łukasza i Antoniny z domu Bryl) poślubia służącą Magdalenę Wójcikowską (córkę Rocha i Kunegundy Rajskiej). W tym czasie carska Rosja zwiększa intensywonosć działań wojennych na Kaukazie. Jako przymusowy poborowy Karol Starostecki trafia z rodziną do Dagestanu. Służy w armii carskiej przez wiele lat. Bierze udział m.in. w wojnie krymskiej. W 1863 roku w Dagestanie przychodzi na świat ich starszy syn - Edward Starostecki. Niebawem rodzina Starosteckich wraca do Radomska, gdzie 29 czerwca 1966 roku przychodzi na świat ich kolejny syn Piotr.

W wieku 27 lat Piotr Starostecki, w ślad za swym starszym bratem, przeprowadza się do Łodzi. W kościele św. Krzyża poślubia Amalię Julię Wizner. Jest rok 1893. Małżeństwo Starosteckich zamieszkuje w majątku Charzew, gdzie doczekuje się dwóch synów. Starszy Mieczysław urodził się 25 września 1895 roku i został ochrzczony w kościele p.w. Najświętszej Maryi Panny w Łodzi. Młodszy, Włodzimierz przychodzi na świat w 1900 roku w Charzewie i zostaje ochrzczony w kościele św. Mateusza w Pabianicach.

Kilkanaście lat później umiera Piotr Starostecki. 17 sierpnia 1918 roku ukazuje się obwieszczenie o otwarciu postępowania spadkowego po Piotrze Starosteckim – współwłaścicielu majątku Charzew. Ponieważ w chwili śmierci Piotra jego młodszy syn Włodzimierz nie jest jeszcze pełnoletni, majątek Charzew trafia w ręce starszego Mieczysława. Przez kolejne 30 lat Mieczysław Starostecki zarządza rodzinnym majątkiem.



Dziewiątego lutego 1920 roku umiera w Łodzi, w domu przy ulicy Sosnowej 3, urzędnik Edward Starostecki - starszy brat Piotra. Owdawia żonę Stanisławę (z domu Klemens). Zgon zgłasza syn Edwarda porucznik Leonard Starostecki - ojciec urodzonego rok wcześniej, przyszłego generała brygady i twórcy amerykańskich rakiet "Patriot" Zdzisława Starosteckiego. Jeszcze niedawno w 1913 roku (podobnie jak jego dziadek Karol) Leonard był przymusowym poborowym do armii carskiej. Ukończył Szkołę Podchorążych w Peterhofietam. Służył w Moskwie i na froncie niemieckim. Za kilka miesięcy weźmie udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Później wraz z żoną Ireną będzie prowadził 17 hektarowe gospodarstwo rolne w kociewskiej wsi Lipienki.

Edward Starostecki - dziadek Zdzisława

W roku 2022 mają trafić do Polski pierwsze dwie baterie „Patriotów". Jest to wypełnienie duchowego testamentu generała Zdzisława Starosteckiego. Jego broń stanie na straży polskiego nieba. Dlatego w 103. rocznicę Jego urodzin został uhonorowany za piękne i patriotyczne życie Medalem 75-lecia Misji Jana Karskiego, który 19 lutego 2022 w łódzkiej archikatedrze Towarzystwo Jana Karskiego przekazało na ręce brata generała, Tadeusza Starosteckiego.

Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 i koncern Lockheed Martin rozpoczynają budowę nowego zakładu produkcyjnego, który będzie produkował elementy do pocisków PAC-3 MSE wybranych jako uzbrojenie polskich zestawów Patriot

– Uważamy, że nasz skromny medal to nie wszystko, co Bohaterowi się w Jego Ojczyźnie należy. Dlatego zwróciliśmy się z apelem o pośmiertne uhonorowanie Go najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego, można było usłyszeć w laudacji poprzedzającej przekazanie medalu. O to samo wystąpił także Kongres Polonii Amerykańskiej. Generał brygady inżynier Zdzisław Julian Starostecki godnie dla Polski się zasłużył. Godnie zasłużył się dla Ameryki. Niech ta świadomość zawsze nam towarzyszy. Boże Błogosław Polsce! God Bless America!

Generał Zdzisław Starostecki współtwórca systemu rakietowego "Patriot"

Po II wojnie światowej, w dniu 20 grudnia 1949 r. odbywa się rozprawa w przedmiocie wywłaszczenia majątku Charzew o powierzchni 38,48 ha, stanowiących własność Mieczysława Starosteckiego. Państwo uwłaszcza się na majątku Charzew, którym następnie zarządają Miejskie Gospodarstwa Rolne z Dyrekcją przy ul. Pabianickiej 47. Jak się później okaże, za kolejne 40 lat poświęci tę ziemię następca św. Piotra Papież Jan Paweł II.



Charzewski MGR nie wytrzymuje próby czasu i jak inne tego typu wynaturzenia upada. Majątek zaczyna iść ruinę. Pod koniec lat sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych XX wieku w Charzewie zostaje otwarty drugi ośrodek Łódzkiego Klubu Jeździeckiego. Odbywają się tu obozy jeździeckie, a 26 marca 1970 roku pierwsza międzynarodowa aukcja koni.



Młyn przekształca się w świetlicę i stołówkę. Stajnia liczy 28 koni. Obozowicze mieszkają w namiotach i wykonują cały szereg prac związanych z uporządkowaniem terenu. Dwa lata później ŁKJ zderza się z rzeczywistością PRL. Charzewska filia ŁKJ za dobrze sobie radzi i zostaje zamknięta. W Charzewie trenuje Andrzej Staniszkis, który w 1973 roku zajmie wysokie piąte miejsce podczas Mistrzostw Polski Juniorów.



W roku 1980 majątek Charzew przejmuje Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna (RSP). Na pustynnych terenach pod Lublinkiem kręcone są filmy wojenne. Budynki kruszeją i sypią się ze starości. Piękny murowany młyn z brązową tablicą, na której wybito datę 1880, z konieczności zamieniono na magazyn.



W końcu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna upada. Budynki niszczeją bezpowrotnie. Zabytkowy młyn widnieje jeszcze tylko w rejestrze prowadzonym przez Wojewódzkiego Konserwatroa Zabytków, ale praktycznie nic już z niego nie zostało.



W połowie lat dziewiećdziesiątych pod tym samym adresem, który podawał jako własny Łódzki Klub Jeżdziecki, tj. Łódź, Chocianowicka 159a, działała jeszcze hodowla koni i prywatny klub jeździecki u Mirosława Kanickiego - byłego Przewodniczącego NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność" Łódź-Górna.



Obecnie klub i stajnia również już nie funkcjonują.